Na 9 jaar leven met Parkinson
Na 9 jaar te leven met Parkinson
is de vraag ‘Hoe gaat ‘t met je?’
niet met goed of slecht te beantwoorden
en laat zich al helemaal niet aan de buitenkant aflezen.
Het is maar net op welk moment je mij treft
in mijn ‘off or on-moment’
Het is als dag en nacht
Als zwart en wit
Ja, ‘Off’ noemen ze dat
Dat mijn lijf ’t het even niet goed meer doet
Dat de medicijnen niet of niet lang genoeg werken
‘off’ met dubbel ff
Om duidelijk te maken
dat ’t toch echt ‘off’ is
ff
Zet er een p voor
en je begrijpt hoe ik me soms voel
Pff
Ja pff en zucht
Want ‘uit’ staan en toch door moeten is pfffff
Gelukkig kan ik
Net als dat roze konijntje
Met een trommeltje
De boel weer opstarten
Voor mij geen duracel batterij
Maar een nieuwe dosis pillen
Al wordt de impact op mijn leven
elk jaar groter
het is de kunst
om door de ‘off momenten’ niet stil te vallen
om je niet te laten weerhouden
Het onder ogen zien,
en niet bevechten
maar er vervolgens
omheen bewegen
als een geïmproviseerd duet
waar ik leidt
met korte ei
Ik dans
en dan is het niet ‘aan’ of ‘uit’
maar laat ik ‘t los
voel ik me vrij
En als dat even lastig is
dan laat ik me gewoon meedrijven
op de energie
in verbondenheid met jou
op de dansvloer
en dan is het niet Off
Off we go!
Happy 2019!